Ἦχος πλ. δ΄. Τῆ ὑπερμάχῳ.
Τοῦ Παρακλήτου τόν ναόν τόν ἁγιώτατον, καί τῆς Πανάγνου Θεοτόκου προσφιλέστατον ἀνυμνήσωμεν Πορφύριον ἐκ καρδίας· Ἀγαπᾷ γάρ καί ἰᾶται πάντας, καί φρουρεῖ, καί πρεσβεύει, ὅπως τύχωμεν θεώσεως, Ὅθεν κράζομεν· χαίροις, πάτερ Πορφύριε.
Ἄσημος καί τῷ κόσμῳ ἀφανής διετέλεις, ποιμήν τῶν τοῦ πατρός σου προβάτων. Καί τήν τοῦ Καλυβίτου ζωήν μελετῶν, ἐν ζήλῳ ἔσπευσας, ὅσιε, μιμήσασθαι τόν βίον τοῦ κραυγάζομεν σοι ὅθεν ταύτᾳ·
Χαῖρε, ποιμήν λογικῶν προβάτων·
Χαῖρε, παθῶν κρουνέ ἰαμάτων.
Χαῖρε, τῆς ἁγνείας ὁ φίλος ὁ ἔνθερμος·
Χαῖρε, ἀπορρήτων ὁ μύστης ὁ ἔνθεος.
Χαῖρε, σκεῦος καθαρώτατον τῆς τοῦ Πνεύματος μονῆς·
Χαῖρε, ὄργανον κατάλληλον θείας χάριτος ῥοῆς.
Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις ὁδηγός τοῖς ἀνθρώποις·
Χαῖρε, ὅτι ἐξάρχεις ἀθλητῶν ἐν τοῖς κόποις.
Χαῖρε, ἀστήρ φωτίζων μυστήρια·
Χαῖρε, ἡμῖν διδάσκων σωτήρια.
Χαῖρε, Εὐβοίας ὁ ἔνδοξος γόνος·
Χαῖρε, δι’ οὐ ἐξαλείφεται πόνος.
Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.
Βήμασι σῶν γερόντων ἠκολούθεις, ἀσκήσει, τόν βίον τούτοις ὅμοιον ἔχων. Καυσοκαλυβίων ἀσκητής ἀπαράμιλλος ὑπακοή δέδειξαι, διδάσκων ταπεινότατα τούς ζήλῳ σε ὑμνοῦντας ψάλλειν·
Ἀλληλούια.
Γνῶσιν ἄρρητον, πάτερ, ὁ Θεός δέδωκε σοι, βραβεύων τήν ἀγίαν ζωήν σου καί ἰάσεις παθών χορηγεῖ καί μυστήρια σε ἐρευνᾶν δίδωσι, ἀνθρώπων εὐεργέτην σε δεικνύς, τῶν κραυγαζόντων οὕτω·
Χαῖρε, ὁ μύστης γνώσεως θείας·
Χαῖρε, ἐρῶν ζωῆς τῆς ἀγίας.
Χαῖρε, νοημάτων Θεοῦ ὁ ἐξάγγελος·
Χαῖρε, ἀθλητῶν τοῦ Χριστοῦ ὁ ἰσάγγελος.
Χαῖρε, ὄμμα καθαρώτατον ἐξετάζον τά κρυπτά·
Χαῖρε, στόμα ἱερώτατον ἑρμηνεῦον μυστικά.
Χαῖρε, τῶν ἱερέων σεμνόν ἐγκαλλώπισμα·
Χαῖρε, τῶν ἀθλουμένων ἐν Άθωνι κόσμημα.
Χαῖρε, πολλοῖς παρέχων βοήθειαν·
Χαῖρε, λαλῶν ἡμῖν τήν ἀλήθειαν.
Χαῖρε, σοφέ ἰατρέ νοσημάτων·
Χαῖρε, πηγή τῶν ψυχῆς ἰαμάτων.
Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.
Δόκιμος ἀνεδείχθης παλαιστής τοῦ Βελίαρ, συντρίψας αὑτόν τῆ ταπεινώσει. Καί τό γέρας τῆς νίκης λαβῶν· ἀπεστάλης κόσμῳ βοηθός, ὅσιε, ποιμαίνων καί ἰώμενος βοῶντας εὐγνωμόνως οὕτως·
Ἀλληλούια.
Ἔχων ἐν τῆ ψυχή σου τά χαρίσματα, πάτερ, ἀνέδραμες πρός τήν σήν πατρίδα· Καί ἐν τῆ Χαραλάμπους μονῇ ἀσκούμενος καί διακονῶν, ὅσιε, ιάτρευες τούς πάσχοντας ὡς ψάλλειν ἐν χαρά τοιαῦτα·
Χαῖρε, χαρά ἀπᾴσῃς Εὐβοίας·
Χαῖρε, καρπέ πολλῆς εὐσεβείας.
Χαῖρε, ἐρευνῶν μυστικά συνειδήσεων·
Χαῖρε, διαλύων πλοκάμους συγχύσεων.
Χαῖρε, ἄνθρωπε οὐράνιε, γῆν οἰκήσας ταπεινῶς·
Χαῖρε, ἄγγελε ἐπίγειε, δι’ ὀν χαίρει οὐρανός.
Χαῖρε, ὅτι πικρίας καρδιῶν ἀφανίζεις·
Χαῖρε, ὅτι χαράν καί ἐλπίδα χαρίζεις.
Χαῖρε, χορῶν ἀγγέλων ὁ μέτοχος·
Χαῖρε, χαράς καί λύπης συμμέτοχος.
Χαῖρε, Θεοῦ πρός ἡμᾶς εὐλογίᾳ·
Χαῖρε, ἡμῶν ἡ χαρά καί ὑγεία.
Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.
Ζῆλον ἔχων, θεόφρον, ἐπιστρέψαι ὡς πλείους τῆ μάνδρα τοῦ Χριστοῦ, τοῦ σωθῆναι· εἰς Ἀθήνας ἦλθες ταπεινός ἐν ναϋδρίῳ δ’ ὑπηρετῶν ἔσῳζες πολλούς εἰς σε προστρέχοντας, ὡς κράζειν εὐγνωμόνως οὕτως·
Ἀλληλούια.
Ἤθλεις ἐν Ὁμονοίᾳ καταπλήσσων τούς πάντας, ὡς ἄγγελος οἰκῶν Βαβυλῶνα. Καί ἐγένου ἐν ταῖς Ἀθήναις ἰατρός καί πᾶσιν ὁδηγός, ὅσιε, πολλούς Χριστῷ ἀνάγων, ὥστε κράζειν σοι σωθέντας ταύτᾳ·
Χαῖρε, δι’ οὐ ὁ Χριστός ὑμνεῖται·
Χαῖρε, ἐξ οὐ ὁ ἐχθρός φοβεῖται.
Χαῖρε, Ἐκκλησίας Ἑλλάδος τό καύχημα·
Χαῖρε, τῆς Εὐβοίας λαμπρόν τό διάδημα.
Χαῖρε, ὅτι σήν καρδίαν ἀεί εἶχες καθαράν·
Χαῖρε, ὅτι καί μυστήρια ἠξιώθης διορᾶν.
Χαῖρε, ὁ τούς ἀγῶνας νικηφόρως ἀνύσας·
Χαῖρε, τήν τεθλιμμένην ἀτραπόν διανύσας.
Χαῖρε, πολλή ὑψωθείς ταπεινώσει·
Χαῖρε, σοφίζων ἁπλούς θεία γνώσει.
Χαῖρε, εἰς ὀν Ἀθηναῖοι προστρέχουσι·
Χαῖρε, δι’ οὐ εἰς Χριστόν ἐπιστρέφουσι.
Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.
Θαύματα ἐπετέλεις ἀφανῶς ἀσθενέσι ταῖς θείαις προσευχαῖς σου, παμμάκαρ· Καί τάς τῶν ἰαθέντων τιμάς Γερασίμῳ ἔνεμες σεμνῶς, ὅσιε. Διό σου τήν ταπείνωσιν ἐδόξαζον χαρά βοῶντες·
Ἀλληλούια
Ἴον, μύρον εὐῶδες ἀποπνέον ἐν κόσμῳ, ἐδείχθης, ὁσιώτατε πάτερ· Καί λαός εὐφραίνετο ἐν σοι πάμπολυς πιστῶς σε ἀσπαζόμενος καί κράζων ἐν χαρά τοιαῦτα·
Χαῖρε, πολλούς ὁ τῆ πίστει στηρίζων·
Χαῖρε, ἀγάπην λαοῦ ὁ θερίζων.
Χαῖρε, ἱερέων ὁ τύπος ὁ ἄριστος·
Χαῖρε, ὁ κανών εὐσεβείας ὁ ἄπταιστος.
Χαῖρε, ἄνθος παραδείσιον ἐξανθῆσαν ἐπί γῆς·
Χαῖρε, ποταμέ βαθύρροε εὐσπλαγχνίας καί στοργῆς.
Χαῖρε, τῆς Ἐκκλησίας ὁ σεμνός ὑπηρέτης·
Χαῖρε, ὑπέρ ἀλγούντων ἐν δεινοῖς ὁ εὐχέτης.
Χαῖρε, κλεινόν τῆς χάριτος οἴκημα·
Χαῖρε, λαμπρόν πιστῶν τό ἐντρύφημα.
Χαῖρε, οἰκῶν ἐν Θεοῦ Βασιλεία·
Χαῖρε, στολίσας πολλούς εὐσεβείᾳ.
Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.
Κόσμον ὅλον ἠγάπας, εἰ καί πάντα ἠρνήθης τά τερπνά καί ἡδέα τοῦ κόσμου· Μύστης ὄντως τῶν ἐν οὐρανοῖς, διηκόνεις πάντας ἐν χαρά, ἅπαντα εὐχαῖς σου ἁγιάζων, καί διδάσκων πᾶσι ψάλλειν οὕτως·
Ἀλληλούια.
Λάμψις ὄλῃ ἠλίου περιέβαλλε, πάτερ, σεπτήν τε πολιάν κεφαλήν σου, ἐπισκεπτομένου σε Θεοῦ, χάριτι· ποιοῦντος τε ἰᾶσθαι σε τούς ἀσθενοῦντας, ὥστε ψάλλειν·
Χαῖρε, πλησθείς φωτός Θαβωρίου·
Χαῖρε, γευθείς ζωῆς οὐρανίου.
Χαῖρε, τοῦ Χριστοῦ ἱερεύς εὐλαβέστατος·
Χαῖρε, ἐντολῶν τηρητής ἀκριβέστατος.
Χαῖρε, σκήνωμα ἁπλότητος καί ἀγάπης θεϊκῆς·
Χαῖρε, ἔμπλεως γενόμενος θεωρίας μυστικῆς.
Χαῖρε, ὅτι ἐφάνης ἡ λαμπάς τῆς ἁγνείας·
Χαῖρε, ὅτι ἐδείχθης κοινωνός ἀπαθείας.
Χαῖρε, ὁ χαράν πρός ὅλους σκορπίσας·
Χαῖρε, ὁ Χριστόν σφοδρῶς ἀγαπήσας.
Χαῖρε, ἀεί πρός Θεόν μεσιτεύων·
Χαῖρε, Παρθένον ἁγνήν ἱκετεύων.
Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.
Μέγας ἐν τοῖς ὁσίοις ἀθλητής ἀνεδείχθης, ταπείνωσιν τήν ἄκραν ἀσκήσας καί ἀγάπην πολλήν ἐν ταὐτῶ· Καί δαιμόνων φόβος καί κλαυθμός γέγονας διώκων τούτους, ὅσιε, ὡς χαίροντας ἡμᾶς σοι ψάλλειν·
Ἀλληλούια
Νοῦς ὀρῶν ταῖς ἀκτίσι Παρακλήτου ἐφάνης καί μύστης φοβερῶν καί ἀρρήτων Ἑρμηνεύων δ’ ἀνθρώποις αὑτά· καί προφήτης ὄντως δέδειξαι, ὅσιε, μηνύων τά συμφέροντα τοῖς κράζουσιν ἐν θάμβει οὕτως·
Χαῖρε, ἀπορρήτων Θεοῦ ὁ προφήτης·
Χαῖρε, ὁ τῶν λόγων Χριστοῦ ὑποφήτης.
Χαῖρε, ὁ αἰδέσιμος πᾶσι καί τίμιος·
Χαῖρε, ἀληθείας ἡ βάσις στερέμνιος.
Χαῖρε, δῶρον τό θεόσταλτον, προσφερόμενον ἡμῖν·
Χαῖρε, πάντων καταφύγιον ναυαγῶν καί ὁ λιμήν.
Χαῖρε, ὁ χορηγῶν τοῖς ἀσθενέσιν ἰάσεις·
Χαῖρε, ὁ ἐρευνῶν τά μυστικά διοράσει.
Χαῖρε, καρπόν τρυγήσας θεώσεως·
Χαῖρε, τυχών καλῆς ἀλλοιώσεως.
Χαῖρε, ναέ οὐρανίου σοφίας·
Χαῖρε, στολήν ὁ πλουτῶν παρρησίας.
Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.
Ξένα πάντως ποιῶν σύ, καταπλήττεις τόν κόσμον τόν νοῦν πρός οὐρανούς ἀνατείνων, ἀπελαύνων τε δαίμονας φρικτούς· θεραπεύων πάντα πάθη δυσίατα, γνωστά ποιῶν ἀπόκρυφα τιμῶσι σε καί νῦν βοῶσιν·
Ἀλληλούια.
Ὅλος ἦσθα ἐν κόσμῳ, καί συνάμα μετεῖχες τῆς τοῦ Άθωνος τερπνῆς ἐρημίας· Ἡ καρδία σου ἤν ἐν αὑτῇ καί οὐδόλως ἀπῆσθα αὑτῆς πνεύματι. Ἐν Καυσοκαλυβίοις κοιμηθέντι δε, βοῶμεν ταύτᾳ·
Χαῖρε, χαράν, εἰρήνην ὁ ἔχων·
Χαῖρε, δ’ ἡμῖν ὁ ταύτᾳ παρέχων.
Χαῖρε, μοναζόντων ἀσύγκριτον ἄκουσμα·
Χαῖρε, ἀσκουμένων ἐν κόσμῳ τό καύχημα.
Χαῖρε, ἀηδών γλυκύλαλος βίου ἡσυχαστικοῦ·
Χαῖρε, ὁ πετῶν χρυσάετος νόου διορατικοῦ.
Χαῖρε, ὅτι ὑδάτων ἐντοπίζεις τάς φλέβας·
Χαῖρε, ὁ καί ἀπίστων ἀποσπάσας τό σέβας.
Χαῖρε, ἐν ὦ σεμνύνονται γέροντες·
Χαῖρε, δι’ οὐ καθαίρονται πταίοντες.
Χαῖρε, πολλῶν ἀσθενῶν ἡ ὑγεία·
Χαῖρε, Χριστοῦ ἀληθής μαρτυρία.
Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.
Πάτμω ἀποκαλύψεις ἠξιώθης ἰδεῖν τε καί ἀκούσαι ὡς ὁ Ἰωάννης· Καί ἀρθείς ἐν ἐκστάσει μακρά, ἐθεώρεις πάντα φοβερά, ὅσιε, καί ἔμφοβος πρός Κύριον ἐβόας εὐγνωμόνως οὕτως·
Ἀλληλούια.
Ῥώμην ἔχων ἐξ ὕψους Παρακλήτου τε χάριν, ἐδείχθης θεοφόρος ἐν κόσμῳ· Τήν τοῦ μύρου ἀπέπνεις ὀσμήν ἐθεάθης πάσχοντας ἐπισκέπτεσθαι, ἁγίους δ’ ὑποδέχεσθαι. Θαυμάζοντες διό βοῶμεν·
Χαῖρε, ὁ θείας ἰδών ὁράσεις·
Χαῖρε, παρέχων ἡμῶν ἰάσεις.
Χαῖρε, καθ’ ὕπαρ ὁ ἁγίους δεχόμενος·
Χαῖρε, ἀθέατος ἀέρι πετόμενος.
Χαῖρε, ἅγιε ἐγκόσμιε ταπεινώσει ὑψωθείς·
Χαῖρε, πάμπολλα χαρίσματα Παρακλήτου ὁ δεχθείς.
Χαῖρε, τῶν Ἀθηναίων τάς καρδίας ἡδύνας·
Χαῖρε, ἀσθενειῶν σου ὑπομείνας ὀδύνας.
Χαῖρε, πηγή ἰάματα βρύουσα·
Χαῖρε, αὐγή ἐρέβη φωτίζουσα.
Χαῖρε, ὁ γνούς τόν Θεόν καί ποθήσας·
Χαῖρε, πολλούς εἰς Χριστόν ὁ ζωγρήσαας.
Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.
Σάλον τόν ἐν καρδίαις καταπαύεις εὐχαῖς σου, γαλήνην χορηγῶν ἡμῖν, πάτερ·.Καταυγάζεις σκότος τοῦ νόος καί εμπνέεις ὕμνους πρός Θεόν, ὅσιε. Εὔσπλαγχνος οὑν φανείς ἡμῖν, ἀκούεις παρά πάντων οὕτως·
Ἀλληλούια.
Τέλειος ἀπεδείχθης ὡς ποιμήν τῶν ἀνθρώπων, τήν ψυχήν σου τιθείς ὑπέρ τούτων· Ἀποκόπτων γάρ θέλημα σόν, ἐμαρτύρεις καθ’ ἡμέραν, ὅσιε, γενόμενος διάκονος τῶν ἐν χαρά πρός σε βοώντων·
Χαῖρε, Χριστόν ἐν πόθῳ ζητήσας·
Χαῖρε, αὑτοῦ τῆ πίστει ἀθλήσας.
Χαῖρε, ἀπαθείας λαμπρόν ἐνδιαίτημα·
Χαῖρε, ἐκπληρῶν εὐσεβούντων πάν αἴτημα.
Χαῖρε, νοῦς ὁ καθαρώτατος μυστηρίων θεωρός·
Χαῖρε, πάντων, ἐν πολέμοις τοῦ Βελίαρ, ὁ φρουρός.
Χαῖρε, ὁ ἀψήφων τάς ἀπειλάς τοῦ δολίου·
Χαῖρε, ὁ ἐντρυφῶν ἐν διδαχαῖς τοῦ Κυρίου.
Χαῖρε, σεπτή εἰκών τῆς πραότητος·
Χαῖρε, πολλῆς τυχών ἱλαρότητος.
Χαῖρε, δι’ οὐ Ἐκκλησία ὑμνεῖται·
Χαῖρε, δι’ οὐ ἀπιστία κλονείται.
Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.
Ὕμνους εὐχαριστίας, ἐκ δεινῶν λυτρωθέντες, προσφέρομεν τῆ σή εὐσπλαγχνία· Ἀγαπήσας γάρ ὡς τέκνα ἡμᾶς, τάς ἀγκάλας εἶχες ἀνοικτάς, ὅσιε, ἀεί τοῦ θάλπειν ἅπαντας καί στέγειν τούς πρός σε βοῶντας·
Ἀλληλούια.
Φωτοφόρος ἐφάνης προσευχόμενος, πάτερ, ἐκπλήξας εὐσεβεῖς σε ἰδόντας· Τό γάρ ἄυλον ἤστραπτε φώς χορηγόν σοι γνῶσιν ἐρευνᾶν ἄρρητα, ἰᾶσθαι τε νοσήματα τῶν μελῳδούντων σοι τοιαῦτα·
Χαῖρε, λαμπάς Χριστοῦ πυρφόρε·
Χαῖρε, πατήρ ἀληθῶς Χριστοφόρε.
Χαῖρε, εὐσεβείας πηγή ἡ ἀστείρευτος·
Χαῖρε, ἀληθείας φωνή ἀδιάψευστος.
Χαῖρε, ὅτι σῶ χαρίσματι Κύπρῳ εἶδες εἰσβολήν·
Xαίρε, ὅτι ἀποτρέπεις τῶν δαιμόνων προσβολήν.
Χαῖρε, τήν ἡσυχίαν ἐκ ψυχῆς ὁ ποθήσας·
Χαῖρε, ποιμαντικήν ταπεινῶς ὁ ἀσκήσας.
Χαῖρε, Χριστοῦ τήν ἀγάπην ἐκφαίνων·
Χαῖρε, ψυχάς τεθλιμμένων εὐφραίνων.
Χαῖρε, μονῆς σου φρουρός καί προστάτης·
Χαῖρε, πολλῶν ἐν δεινοῖς παραστάτης.
Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.
Χάριν ἔλαβες, πάτερ, καί πηγάς ἐντοπίζειν ὑδάτων, ἐν τῷ βάθει γῆς ὄντων· Καί πολλοῖς ὑπέδειξας αὑτάς, ὥστε γεωλόγους ἀπορεῖν, ὅσιε, χαίρειν δε γαιοκτήμονας καί κράζειν εὐχαρίστως·
Ἀλληλούια.
Ψάλλοντες εὐφροσύνως χαρισμάτων σου πλῆθος, ὑμνοῦμεν Παναγίαν Τριάδα· Ὑπ’ αὑτῆς ἀνεδείχθης ἀνήρ διορατικός καί βρύων ἰάματα, φωτίζων τε μυστήρια, ἐμπνέων δε βοᾶν σοι πάντας·
Χαῖρε, πασῶν ἀρετῶν ἡ ἀκρότης·
Χαῖρε, ζωῆς ἐν ἁγνεία πιστότης.
Χαῖρε, εὐσεβείας θεμέλιος ἄρρηκτος·
Χαῖρε, ἀληθείας κρουνός ὁ ἀείρυτος.
Χαῖρε, κρίνον τό ηδύπνοον παραδείσου μυστικοῦ·
Χαῖρε, ἄστρον φαεινότατον οὐρανοῦ πνευματικοῦ.
Χαῖρε, τῆς Ἐκκλησίας λαμπρότης καί δόξα·
Χαῖρε, τοῦ ἀντιπάλου συντρίβων τά τόξα.
Χαῖρε, Εὐβοίας ὁ θεῖος Εὐάγγελος·
Χαῖρε, χαράς, ἐλπίδος τε ἄγγελος.
Χαῖρε, παθών μιαρῶν ὁ καθαίρων·
Χαῖρε, ψυχάς πρός οὐράνια αἴρων.
Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.
Ὦ τρισόλβιε πάτερ, ἀσκητῶν ὡραιότης, Πορφύριε ἁπάντων προστάτα (γ΄.) μετ’ ἀγγέλων Χριστόν ἀνυμνῶν, μετανοίας δάκρυα ἡμῖν πάρεχε, καί Παραδείσου αἴτησον ἀπόλαυσιν τοῖς σοι βοῶσιν·
Ἀλληλούια.
Καί εὐθύς τό Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄. Τῆ Ὑπερμάχῳ.
Τοῦ Παρακλήτου τόν ναόν τῶν ἁγιώτατον, καί τῆς Πανάγνου Θεοτόκου προσφιλέστατον ἀνυμνήσωμεν Πορφύριον ἐκ καρδίας. Ἀγαπᾷ γάρ καί ἰᾶται πάντας, καί φρουρεῖ καί πρεσβεύει, ὅπως τύχωμεν θεώσεως. Ὅθεν κράζομεν· Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.
Δίστιχον.
Παράσχου, Πορφύριε, χαράν, ὑγείαν
τῷ, χαῖρε, βοῶντι σοι νῦν Εὐαγγέλῳ.
2 Δεκεμβρίου
Τῆς Εὐβοίας τὸν γόνον, Οἰκουμένης ἀγλάϊσμα (πρώτη γραφή: πανελλήνων τὸν Γέροντα), τῆς Θεολογίας τὸν μύστην καὶ Χριστοῦ φίλον γνήσιον, Πορφύριον τιμήσωμεν, πιστοί, τὸν πλήρη χαρισμάτων ἐκ παιδός. Δαιμονῶντας γὰρ λυτροῦται, καὶ ἀσθενεῖς ἰᾶται πίστει κράζοντας· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ ἁγιάσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.