Εΰλογήσαντος τοῦ ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἐν τῆ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῆ δικαιοσύνῃ σου. Καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου. Ἐταπείνωσε εἰς γῆν τήν ζωήν μου. Ἐκάθισε με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνας, καί ἡκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σε τάς χεῖρας μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοι. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον σου ἀπ’ ἐμοῦ καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησόν μοι τό πρωί τό ἐλεός σου, ὅτι πρός σε ἤρα τήν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός σε κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μου. Τό πνεῦμα σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἐν γῆ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῆ δικαιοσύνη σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου, καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου, καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος σου εἰμί.
Καί εὐθύς τό.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. α΄ Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον Αὑτοῦ.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. β΄ Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν με, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὑτούς.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. γ΄ Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἔστι θαυμαστῇ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Εἶτα τά παρόντα Τροπάρια.
Ἦχος πλ. δ΄. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῶ.
Τῷ ὑπηρέτῃ τοῦ Χριστοῦ Πορφυρίῳ, χαριτωθέντι δωρεαῖς εξαισίαις, προσείπωμεν δεόμενοι ἐκ βάθους ψυχής• ἅγιε Πορφύριε, ταπεινῶν ὁ προστάτης, λύτρωσαι δεόμεθα, πατρικῇ σου πρεσβεῖα, πάσης ἀνάγκης, νόσων καί δεινῶν, τούς αἰτουμένους τήν χάριν τήν θείαν σου.
Δόξα.
Εὐαρεστήσας τῷ Χριστῷ ἐν τῷ κόσμῳ, μετά ἀγγέλων φωτεινῶν συγχορεύεις, μεθ’ ὤν τόν αἶνον ἄληκτον προσφέρεις τῷ Θεῶ, ὅσιε Πορφύριε, μύστα τῶν ἀπορρήτων, ἀποκρύφων γνῶστα τε μυστηρίων βαθέων, ἀ διορᾶν σοι ἔδωκε Χριστός, βραβεύων, πάτερ, τήν σήν καθαρότητα.
Καί νῦν. Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσωμεν πότε Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι. Ειμή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ἡμᾶς ἐρρύσατο, ἐκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν, ἐῷς νῦν ἐλευθέρους; οὑκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ. Σούς γάρ δούλους σῴζεις ἀεί ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ὁ Ν΄ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησον με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἐλεός σου, καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημα μου. Ἐπί πλεῖον πλύνον με ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω, καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιον μου ἔστι διά παντός. Σοι μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιον σου ἐποίησα, ὅπως ἀν δικαιωθείς ἐν τοῖς λόγοις σου, καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαι σε. Ἴδοι γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις εκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσας μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιείς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπον σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός, καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνησον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου σου, καί τό πνεῦμα σου τό ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου, καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στηριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὀδούς σου, καί ἀσεβεῖς ἐπί σε ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις, καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσιν Σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἀν, ὁλοκαυτώματα οὑκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῶ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὑκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε , ἐν τῆ εὐδοκίαν σου τήν Σιώ, καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον Σου μόσχους.
Εἶτα ψάλλομεν τόν κανόνα.
Ὁ Κανών, οὐ ἡ ἀκροστιχίς
Που καταφύγω; Πορφυρίου σκέπῃ. Εὐαγγέλου.
ᾨδή α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγράν διοδεύσας.
Πολλοῖς συνεχόμενος πειρασμοῖς, πρός σε καταφεύγω, ὡς μεσίτῃ πρός τόν Θεόν• εἰρήνευσον, πάτερ, τήν ζωήν μου καί παῦσον σάλον ἀθλίας καρδίας μου.
Oσίως ἀνύσας σου τήν ζωήν, εὐχαῖς σου νῦν εὗρες παρρησίαν πρός τόν Θεόν• πρός Ὀν μεσιτεύων ἀσθενοῦντας ἴασαι, πάτερ, καί λύεις νοσήματα.
Ὑμνῶν τόν Σωτῆρα ἐν οὐρανοῖς φρουροῖς τάς μονάς σου ἐν τῷ Ἂθω καί Ἀττικῇ, παρέχων τήν χάριν τοῖς σοῖς τέκνοις τοῦ ἐκνικᾶν τά δαιμόνων φρυάγματα.
Θεοτοκίον.
Καυσοκαλυβίων τόν ἀθλητήν καί τήν Θεοτόκον ἀνυμνήσωμεν ἐν ᾠδαῖς, πρεσβεύειν αἰτοῦντες πρός Σωτῆρα καί βοηθεῖν ἐν κινδύνοις καί θλίψεσι.
ᾨδή γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ἀγαλλόμενοι πάντες, ὡς ἐν χορῷ, κράζομεν σου τούς ἄθλους, πάτερ, αἰνοῦντες καί τούς ἀγῶνας σου κατά τοῦ ἄρχοντος τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων, οὐ μανίας, ὅσιε, σῷζε ὑμνοῦντας σε.
Ταπεινώσεως ἄκρας, ὑπακοῆς πρότυπον ὄντως ἀσκουμένων ἐγένου ὄρει ἐν Ἂθωνι καί εἰς τήν Εὔβοιαν, ἐν τῆ μονῇ Χαραλάμπους• ὅθεν χάριν ἔλαβες πλήττειν τούς δαίμονας.
Ἀπορρήτων τόν μύστην, θαυματουργόν ὅσιον, πάσης Ἀττικῆς τόν προστάτην πάντες δοξάσωμεν, ὕμνοις ἐξαίροντες, τῶν χαρισμάτων τό πλῆθος, δι’ ὤν ὁ Παράκλητος τοῦτον ἐκόσμησε.
Θεοτοκίον.
Φυλακτήριον πάντων ἀπό δεινῶν, θλίψεων, σύ ὑπάρχεις μόνη, Παρθένε φρούρει ὑμνοῦντας σε ἐν τῷ ἐλέει σου, πρεσβείαις τοῦ Πορφυρίου, πανελλήνων Γέροντος, παντελεήμονος.
Διάσωσον ἀπό κινδύνων τούς δούλους σου, θεῖε Πάτερ, τούς τήν σήν ἐν δεινοῖς
αἰτοῦντας βοήθειαν καί δίωξον ἄγχος καί ἀκηδίαν.
Eπίβλεψον ἐν εὐμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν τοῦ σώματος κάκωσιν καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.
Αἴτησις καί τό Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Φυλάξαι ἡμᾶς δεόμεθα ἐκ θλίψεων, τηρήσαι πιστούς τῆ πίστει τοῦ Χριστοῦ ἡμῶν,
Πορφύριε ὅσιε, τῆς Εὐβοίας ἅγιον βλάστημα, τῆς Ἐκκλησίας καύχημα σεπτόν
καί πάντων ὁσίων ἐγκαλλώπισμα.
ᾨδή δ΄. Εἰσακήκοα, Κύριε.
Ὑψωθείς ἐν παλαίσμασι πρός τόν φθονερόν τῶν ἀνθρώπων τύραννον, θεῖον στέφος, πάτερ, ἔλαβες νικητής προβάς ὡς ὡραιότατος.
Γέρας πόνοις σου δέδοται τό διερμηνεύειν σε τά μυστήρια, καί τά μέλλοντα προβλέπειν σε καί ἰᾶσθαι πάντα τά νοσήματα.
Ὦ καινά καί θαυμάσια τά τῆ χάριτι σου τερατουργούμενα! Ποίοις λόγοις ὕμνους πλέξω σοι; Δειλιῶ, ὦ πάτερ, καί ἐξίσταμαι.
Θεοτοκίον.
Παναγία μου Δέσποινα, τῶν ἀγγέλων θαῦμα τό ἀκατάληπτον, ὑμνῳδεῖν σε καταξίωσον τοῦ Σωτῆρος πάντων τήν γεννήτριαν.
ᾨδή ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ῥῶσιν ἐν δεινοῖς σε, Πορφύριε, κεκτήμεθα, σοι προσφεύγοντες θερμαῖς ἐν προσευχαῖς, ὡς μεσίτῃ πρός Θεόν τόν πανοικτίρμονα.
Φύλαξον ἡμᾶς τούς τιμῶντας σε, Πορφύριε, χορηγῶν τῆς μαρτυρίας τοῦ Χριστοῦ τήν προαίρεσιν καί ζέσιν θείας πίστεως.
Θεοτοκίον.
Ὕμνον σοι, Ἀγνῇ, εὐφροσύνως ἀναμέλπομεν, τῶν ἀγγέλων οὖσαν ὄντως γλυκασμόν, καί πικρίαν Εὔας λύσασαν τῷ τόκῳ σου.
ᾨδή στ΄. Τήν δέησιν ἐκχεῶ.
Ῥωννύμεθα ταῖς εὐχαῖς σου, ὅσιε, καί ψυχάς εἰς οὐρανούς ἀνυψοῦμεν, ὑπομονήν καί ἀνδρείαν πλουτοῦντες ἐν πειρασμοῖς καί δειναῖς ἐπιθέσεσι, Πορφύριε, πάτερ ἡμῶν ὅθεν πάντες κοινή ἀνυμνοῦμεν σε.
Ἰώμενος πᾶσαν νόσον, ὅσιε, ἀγαπᾶν ἡμᾶς Σωτῆρα κελεύεις ὄλῃ ψυχή, καί νοῖ, καί καρδίᾳ,
καί πρός Αὑτόν ἀναπέμπειν τήν δέησιν, ὅτι Αὑτός προνοητής καί ἡμῶν ἀντιλήπτωρ γεγένηται.
Ὁλόφωτος ἡ σεπτή σου, ὅσιε, κεφαλή, χάριτι θείᾳ ἐφάνη τόν θεῖον μύστην Χριστοῦ
προδηλοῦσα τῆ προσελθούσῃ γυνή πρός προσκύνησιν, πληρώσασα ἐκ θαυμασμοῦ τήν ψυχήν ταύτης, μάκαρ Πορφύριε.
Θεοτοκίον.
Ὑμνοῦντες σε, Θεοτόκε Ἄχραντε, τάς ψυχάς ἡμῶν γαλήνης πληροῦμεν, τῆ τοῦ Υἱοῦ σου
ἀγάπη θαρροῦντες καί μητρικαῖς σου πρεσβείαις ἐλπίζοντες, δεόμενοι ἐπιτυχεῖν
παραδείσου τερπνοῦ ἀπολαύσεως.
Διάσωσον ἀπό κινδύνων, Πορφύριε, σούς ἱκέτας καί παράσχου τῆ σή μονκή βοήθειαν, ὅσιε, ὡς ἔχων πρός Κύριον παρρησίαν.
Ἄχραντε, ἡ διά λόγου τόν Λόγον ανερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αἴτησις καί τό Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Προστασία τῶν χριστιανῶν.
Στεναζόντων πάντων ἡ παράκλησις γέγονας, κλονουμένων ἐν πίστει, τοῖς θαύμασι στήριγμα. Ὅθεν πάντες πρός τήν σήν χάριν σπεύδομεν πιστοί πολλῆς δέξασθαι σής ἀρωγῆς ἐν τῷ πελάγει τῆς ζωῆς καί τῆ ζάλῃ τῶν θλίψεων. Δίδου ἡμῖν ὑγείαν, ψυχῆς τε τήν εὐρωστίαν, εὐχαῖς σου, πάτερ, πρός Θεόν, ἱκετεύομεν οἱ δοῦλοι σου.
Προκείμενον
Τίμιος ἐναντίον Κυρίου, ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου Αὑτοῦ. (γ΄)
Στίχος: Τοῖς ἁγίοις τοῖς ἐν τῆ γῆ αὑτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος.
Εὐαγγέλιον.
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταίς• Πάντα μοι παρεδόθη ὑπό τοῦ Πατρός μου• καί οὐδείς επιγινώσκει τόν Υἱόν, εἰ μή ὁ Πατήρ• οὐδέ τόν Πατέρα τις επιγινώσκει, εἰ μή ὁ Υἱός, καί ὦ ἐάν βούληται ὁ Υἱός ἀποκαλύψαι. Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς. Ἄρατε τόν ζυγόν μου ἐφ’ ὑμᾶς, καί μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾶος εἶμι καί ταπεινός τῆ καρδίᾳ, καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν. Ὁ γάρ ζυγός μου χρηστός, καί τό φορτίον μου ἐλαφρόν ἔστιν.
Δόξα.
Ταῖς τοῦ σου Ὁσίου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καί νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχ. Ἐλέησον με, ὁ Θεός
Προσόμοιον
Καυσοκαλυβίων τε τοῦ ὄρους Άθωνος μύστην, μοναχῶν τό σέμνωμα, ἱερέων πάντιμον ἐγκαλλώπισμα, ἰατρόν ἄριστον, ὀρφανῶν πατέρα, τῶν πιπτόντων σε ἀνόρθωσιν ἔγνωμεν, ὅσιε, καί τῶν δαιμονόντων τήν λύτρωσιν• γαλήνης ἡμῖν πρόξενον καί χαράς μεγάλης τόν αἴτιον. Ὅθεν σοι βοῶμεν μή παύσῃ ἐπισκέπτεσθαι ἡμᾶς, ἰᾶσθαι, πάτερ Πορφύριε, καί φυλάττειν δούλους σου.
Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν σου…
ᾨδή ζ΄.Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ἐν ἁπλότητι ὅλην τήν ζωήν σου διῆλθες καί ὑπηρέτησας Θεῶ τε καί ἀνθρώποις, νυκτός τε καί ἡμέρας προσευχόμενος, ὅσιε, καί φέρων πόνους ἡμῶν, Πορφύριε, παμμάκαρ.
Πατρικήν σου πρεσβείαν, ἐκζητοῦμεν, τρισμάκαρ, πρός τόν Θεόν ἡμῶν, ἶνα διασωθῶμεν
κινδύνων καί μανίας πονηροῦ πολεμήτορος, θαρροῦντες, πάτερ, τῆ σή μεγάλῃ εὐσπλαγχνίᾳ.
Ἠγαπήθης ὑφ’ ὅλων, ὡς ἀγάπην πηγάζων καί πλημμυρῶν ἡμᾶς, πληγάς τε θεραπεύων,
δαιμόνια ἐκβάλλων, καί ἐκ πόνων λυτρούμενος, παρέχων χάριν δ’ ἀεί τοῖς αἰτουμένοις πᾶσι.
Θεοτοκίον.
Εὐγνωμόνως ὑμνοῦμεν Σε, Παρθένε καί μῆτερ Θεοχαρίτωτε, ὡς τέξασαν τῷ κόσμῳ Σωτῆρα απειράνδρως καί Θεόν Πανοικτίρμονα, πρός ὀν πρεσβεύεις ἀεί σωθῆναι τούς ἀνθρώπους.
ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Ὑπέρ ὑγείας καί σωτηρίας τοῦ κόσμου τάς εὐχάς σου Χριστῷ σύ προσάγεις, ὅθεν σε ὑμνοῦμεν, Πορφύριε, θεόφρον.
Ἁμαρτιῶν μου Σύ τήν πληθύν ἄφες, Σῶτερ, Πορφυρίου θερμαῖς ἱκεσίαις, καί ἐν μετανοίᾳ τόν βίον μου παράσχου.
Γαλήνην δίδου τρικυμιζούσῃ καρδίᾳ, τῶν δεινῶν τάς ὀδύνας πραΰνων χάριτι σου, πάτερ, καμνόντων εὐεργέτα.
Θεοτοκίον.
Γέγονας μήτηρ, ἐν παρθενίᾳ τελοῦσα, τόν Θεόν καί Σωτῆρα τεκοῦσα, ὀν ἐκδυσωποῦσα, κινδύνων σῴζεις πάντας.
ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ἐλέησον ἱκέτας καί προσπίπτοντας σοι τήν εὐσπλαγχνίαν τήν σήν ἀναμένοντας, παρέχων
χάριν, ὑγείαν καί τήν μετάνοιαν.
Λαλήσας ὁ κωφός σοι τήν εὐχαριστίαν, ὡς διά σου σεσωσμένος, προσέφερε, τῶν συγγενῶν θαυμαζόντων καί προσκυνούντων σε.
Ὁ νέος ἐν ὁσίοις καταπλήττεις πάντας τερατουργίαις σου, πάτερ Πορφύριε, ἑλκύσας ἄνωθεν χάριν τῆ ταπεινώσει σου.
Θεοτοκίον.
Ὑμνοῦμεν σε Παρθένε, Κεχαριτωμένη, ὡς τήν ἐλπίδα τῷ κόσμῳ δωρήσασαν, τεκοῦσα πᾶσι Σωτῆρα Θεόν καί ἄνθρωπον.
Ἄξιον ἐστίν, ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως, Θεόν Λόγον τεκούσαν• τήν ὄντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν.
Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια.
Χαίροις τῶν ὁσίων ἡ καλλονῇ καί τῶν ἀσκουμένων ὁδηγός καί ὑπογραμμός, Χαίροις ἱερέων τό στέφος καί ἡ δόξα, Πορφύριε τρισμάκαρ, Ἂθωνος καύχημα.
Ψάλλομεν σου, πάτερ, τάς ἀρετάς, ταπεινοφροσύνην καί τήν ἄκραν ὑπακοήν, τήν διάκρισιν τε ἁπλότητα, ἁγνείαν, ἀγάπης σου τό εὖρος τό ἀπροσμέτρητον.
Ὡς παιδίον γέγονας τῆ ψυχή, ἀμνησικακίαν καί ἁπλότητα ἐνδυθείς, θείων χαρισμάτωντόν πλοῦτον ἀποκρύπτων, τῆ ἀκενοδοξίᾳ πολιτευόμενος.
Διορατικῶν ἦσθα κορυφή, προφητῶν μεγάλων πλησιέστατος συγγενής• ἰαματικῶν τε συνόμιλος ἁγίων, Πορφύριε, ἐδείχθης, Άθωνος κόσμημα.
Τῆς Ἀποκαλύψεως θεωρός, τῆς πρός Ἰωάννην, ἐν τῆ Πάτμῳ σύ γεγονώς, ὤφθης μύστης μέγας τῶν θείων μυστηρίων, τά Χερουβείμ ἐγγίσας τῆ ταπεινώσει σου.
Ναυαγῶν τοῦ βίου ὤφθης λιμήν καί τῶν θλιβομένων ἡ παράκλησις ἡ θερμῇ, τῶν ἀπολωλότων ποιμήν τῆς Ἐκκλησίας, καί κρήνη ἰαμάτων τῆς θείας χάριτος.
Πάσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ Δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τῷ σωθῆναι ἡμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Καὶ τὸ Ἀπολυτικόν. Ἠχός α΄ Τῆς Ἐρήμου Πολίτης.
Τῆς Εὐβοίας τόν γόνον, Πανελλήνων τόν Γέροντα, τῆς Θεολογίας τόν μύστην καί Χριστοῦ φίλον γνήσιον, Πορφύριον τιμήσωμεν, πιστοί, τόν πλήρη χαρισμάτων ἐκ παιδός. Δαιμονῶντας γάρ λυτροῦται, καί ἀσθενεῖς ἰᾶται πίστει κράζοντας• δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σε ἁγιάσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σου πᾶσιν ἰάματα.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὸ ἑξῆς.
Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Πᾶσι τοῖς τιμῶσιν εὐλαβῶς ἱεράν τήν μνήμην σου, πάτερ, καί δεομένοις πιστῶς δώρησαι τήν ἴασιν παθών, Πορφύριε• καί κινδύνων καί θλίψεων καί ζάλης τοῦ κόσμου λύτρωσαι πρεσβείαις σου τούς σοι προστρέχοντας• ἔχεις γάρ πολλήν παρρησίαν, ὡς Χριστοῦ θεράπων καί φίλος, μεσιτεύειν, ὅσιε, πρός Κύριον.
Δέσποινα, πρόσδεξαι τάς δεήσεις τῶν δούλων σου, καί λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.
Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σε ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην σου.
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.
Δίστιχον
Πορφύριε, φύλαττε θερμαῖς εὐχαῖς σου
Εὐάγγελον μέλψαντα θαυμάσιά σου.
2 Δεκεμβρίου
Τῆς Εὐβοίας τὸν γόνον, Οἰκουμένης ἀγλάϊσμα (πρώτη γραφή: πανελλήνων τὸν Γέροντα), τῆς Θεολογίας τὸν μύστην καὶ Χριστοῦ φίλον γνήσιον, Πορφύριον τιμήσωμεν, πιστοί, τὸν πλήρη χαρισμάτων ἐκ παιδός. Δαιμονῶντας γὰρ λυτροῦται, καὶ ἀσθενεῖς ἰᾶται πίστει κράζοντας· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ ἁγιάσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.