Ὃ Ἱερεύς:

Εὐλογητὸς ὃ Θεὸς ἠμῶν, πάντοτε νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἷς τους αἰώνας τῶν αἰώνων.

Ὃ Ἀναγνώστης: Ἀμήν.

 Ψαλμὸς ρμβ’ (142).

Κύριε, εἴσακουσόν της προσευχῆς μου, ἔνωτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τὴ ἀλήθειά σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τὴ δικαιοσύνη σου.

Καὶ μὴ εἰσέλθης εἷς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν.Ὅτι κατεδίωξεν ὃ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου· ἔταπεινωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου.Ἔκαθισε μὲ ἐν σκοτεινοις, ὡς νεκροὺς αἰῶνος· καὶ ἤκηδιασεν ἒπ’ ἔμε τὸ πνεϋμά μου, ἐν ἔμοι ἔταραχθη ἢ καρδία μου.Ἔμνησθην ἥμερων ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πάσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἔμελετων.Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰ χείρας μου· ἢ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί.Ταχὺ εἴσακουσόν μου, Κύριε· ἐξέλιπε τὸ πνευμά μου.Μὴ ἀποστρέψης τὸ πρόσωπόν σου ἂπ’ ἔμου,καὶ ὅμοιωθησομαι ὑοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον.Ἄκουστον ποίησαν μοὶ τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοῖ ἤλπισα.Γνώρισαν μοί, Κύριε, ὅδον, ἐν ἢ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἤρα τὴν ψυχήν μου.Ἐξελοΰ μὲ ἐκ τῶν ἔχθρων μου, Κύριε πρὸς σὲ κατέφυγαν δίδαξαν μὲ τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἰ ὃ Θεός μου.Τὸ Πνευμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει μὲ ἐν γῆ εὐθεία· ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ.Ἐν τὴ δικαιοσύνη σου ἕξαξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου, καὶ ἐν τῷ ἔλεεί σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου.Καὶ ἀπολεις πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου ὅτι ἐγὼ δοῦλος σου εἴμι.

Καὶ εὐθὺς τό:

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἤμϊν εὐλογημένος ὃ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου (τετράκις).

Εἴτα τὰ παρόντα Τροπάρια.  

Ἦχος δ’. Ὃ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρω

Τῆς εὐθυμίας ὃ φερώνυμος πάτερ, τῆς ἐν Χριστῷ μὲ εὐθυμίας δοχεϊον, ἀνάδειξαν ταϊς θείαις σου Εὐθύμιε εὔχαϊς, ἴνα εὔγνωμονως σέ, ἐν ψαλμοϊς μὲ-γαλύνω, καὶ εὔσημω στόματι ἀνακράζω τοιαῦτα χαίροις Ὅσιων κλέος τὸ λαμπρόν, καὶ μοναζόντων σεπτὸν ἄκροθινιον.

Δόξα. Τὸ αὔτο.

Καὶ νῦν. Θεοτοκιον ὅμοιον.

Οὐ σιωπήσομεν ποτὲ Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεΐν οἱ ἀνάξιοι. Εἰ μὴ γὰρ σὺ προίστασο πρεσβεύουσα, τὶς ἠμᾶς ἔρρυσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; τὶς δὲ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἔκ σού· σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Εἴτα ὃ Ἀναγνώστης (χύμα) τὸν Ν’ (50) ψαλμόν.

Ἐλέησον μέ, ὃ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἴκτιρμών σου ἕξαλειψον τὸ ἀνόμημά μου.Ἐπὶ πλεΐον πλϋνὸν μὲ ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου, καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισαν μέ.Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἢ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστὶ διὰ παντός.Σοὶ μόνω ἥμαρτον, καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα· ὅπως ἂν δικαιωθῆς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσης ἐν τῷ κρίνεσθαι σέ.Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καὶ ἐν ἅμαρτιαις ἔκισσησε μὲ ἢ μήτηρ μου.Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἤγαπησας· τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια της σοφίας σου ἔδηλωσας μοί.Ραντιεΐς μὲ ὕσσωπω, καὶ καθαρισθήσομαι πλύνεις μέ, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι.Ἄκουτιεις μοὶ ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἄγαλλιασονται ὄστεα τεταπεινωμένα.Ἀποστρεψαν τὸ  πρόσωπόν  σου   ἀπὸ  τῶν ἁμαρτιῶν μου, καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψαν.Καρδίαν καθαρὰν κτίοον ἐν ἔμοι, ὃ Θεός, καὶ πνεῦμα εὖθες ἔγκαινισον ἐν τοῖς ἔγκατοίς μου.Μὴ ἀπόρριψης μὲ ἀπὸ τοῦ προσώπου σου, καὶ τὸ Πνεῦμα σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλης ἂπ’ ἐμοῦ.Ἀπόδος μοὶ τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου, καὶ πνεύματι ἤγεμονικω στήριξον μέ.Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι.’Ρύσαι μὲ ἐξ αἱμάτων, ὃ Θεός, ὃ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου, ἄγαλλιασεται ἢ γλωσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου.Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελει τὴν αἰνεσίν σου.Ὅτι εἰ ἤθελησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις.Θυσία τῷ Θεῶ πνεῦμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὃ Θεὸς οὐκ ἔξουδενωσει.Ἄγαθυνον, Κύριε, ἐν τὴ εὐδοκία σου τὴν Σιῶν, καὶ οἴκοδομηθητω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ.Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα.Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Εἴτα ψάλλομεν τὸν Κανόνα τοῦ Ὅσιου φέροντα ἄκροστιχιδαν ἐν τοῖς Θεοτοκίοις καὶ θ’ ὤδη «Κωνσταντίνου».

ὨδὴΓ. Ἦχος πλ. δ’.  Ὕγραν διοδεύσας

Εὐθύμιε πάτερ ἄγγελικως, θιώοας ἐν κοσμῶ θείων ἔτυχες δωρεῶν, καὶ δόξης ἤξιωσαι ἄφραστου, ἐν οὔρανοϊς σὺν Ὅσιων τοῖς τάγμασι.

Τρωθεῖς τὴ  ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ, ἤγησω τὰ πάντα, ὄναρ   Ὅσιε  καὶ  σκιάν,  διὸ τῆς  αὐτῶν  πάτερ μερίμνης,   ταΐς  σαΐς  πρεσ6είαις τοὺς  παιδάς  σου λύτρωσαι.

Δόξα.

Φωνὴ ὑπακούσας τὴ θεϊκή, καλῶς ἐπορεύθης, τὴν εὐθείαν  πάτερ   ὅδον,  ἢν   δίδου   κάμοι   καλῶς θαδίζειν, σαῖς ἴκεσιαις τρισμάκαρ Εὐθύμιε.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον

Κινδύνοις χειμάζομαι χαλεποΐς, καὶ θλΐψις μὲ ἔχει, Παντευλόγητε Μαριάμ, σὺ δ’ ἢ γηγενῶν παραμυθία, τὸν σὸν οἴκετην καλῶς παραμύθησον.

Ὠδὴ γ’. Σὺ εἰ τὸ στερέωμα

Ὅσιε Εὐθύμιε, τῶν λογισμῶν τῶν θλιβόντων μέ, ἁπάλλαξον θείαις σου πρεσδείαις, πρὸς Χριστὸν ὂν ἔδοξασας.

Δίδου μου ταπείνωσιν, δίδου μοὶ πάτερ κατάνυξιν, δίδου σωτηρίας μοὶ τὸν πόθον, σαΐς λιταΐς ὢ Εὐθύμιε.

Δόξα.

Φρόνημα τὸ ἄστατον, ἐκ τῆς ψυχῆς μου ἔκριζω σόν, εὐχῶν σου ἁγίων τὴ ἄξινη, θεοφόρε Εὐθύμιε.

Καὶ νῦν. Θεοτόκιον

Ὢ Μῆτερ πανάμωμε, τὸν κεκλεισμένον Παράδεισον, διήνοιξας οὐ κάμε πολίτην, ταϊς εὔχαΐς σου ἀναδεῖξον.

Διασωσον  τοὺς   ὕμνητάς  σου   Εὐθύμιε  θεοφόρε, ἀπὸ κινδύνων δεινῶν καὶ κακώσεων, ταΐς πρὸς τὸν Κτίστην πρεσθείαις σου εὔπροσδεκτοις.

Ἐπι6λεψον ἐν εὐμένεια Πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἔμην χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Καὶ μνημονεύει ὃ Ἱερεὺς ἐκείνων, δὶ’ οὖς ἢ παράκλησις τελεῖται.

Μετὰ τὴν δέησιν τὸ ἑπόμενον κάθισμα.

Ἦχος β’. Πρεσβεία θερμὴ

Πρεσβεία τὴ σή, Εὐθύμιε μακάριε, ἠμᾶς τοὺς πιστῶς, ὕμνουντας σὲ διασωσαν, συμφορῶν καὶ θλίψεων, καὶ παντοίων ἄλλων κακώσεων τὴ γὰρ ὅσια πάτερ σου ζωή, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἠμῶν ἔδοξασας.

Ὤδη δ’. Εἴσακηκου Κύριε

Χαμερπὲς  ἔχων   φρόνημα,  ἐν   τὴ γῆ  τρισμάκαρ δεινῶς καθέλκομαι, ἀλλὰ σὺ οὒν μὲ ἀνάστησαν, ταΐς ἅγιαις εὔχαΐς σου Εὐθύμιε.

Τῆς ψυχῆς κατερρύπωσα, τὸ λευκόχρουν πάτερ χιτώναν πταίσμασι, ἀλλὰ σὺ αὐτὸν Εὐθύμιε, τὴ ἁγία σου χάριτι κάθαρον.

Δόξα.

Τὴν εἴρηνήν σου δώρησον, ὢ Χρίατε τῷ κοσμῶ σεπταΐς δεήσεσι, Εὐθυμίου τοῦ θεοφρονος, τοῦ ψυχὴ ὁλικὴ σὲ ποθήσαντος.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον

Νοσημάτων καὶ θλίψεων, ρϋσαι τοὺς οἴκετάς σου Μητροπάρθενε, τοὺς κυρίως Θεοτόκον σέ, ἀνυμνοῦντας ἀεὶ καὶ γεραίροντας.

Ὠδὴ ἐ‘. Φώτισαν ἠμᾶς

Στήριξον ἠμᾶς, τῶν εὐχῶν σου τὸ στηρίγματι, τοῦ ἔχθροϋ γὰρ τοῦ δεινοῦ ταΐς προσθολαις, παμμακάριστε Εὐθύμιε κλονούμεθα.

Θλίψις μὲ δεινή, περιέσχε ὢ Εὐθύμιε, ἢν ἔκδιω ‘ξον ταΐς θείαις σου λιταΐς, συμπαθείας γὰρ ὑπάρχεις μάκαρ ἔμπλεως.

Δόξα.

Δάκρυα Χριστέ,  μετανοίας   δὸς  τῷ  δούλω σου, ἴκεσιαις Εὐθυμίου τοῦ σοφοῦ, τοῦ ἐν γῆ ἄσκητικως σὲ μεγαλύναντος.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον

Σῶσον μὲ ἁγνή, ἐκ παντοίων περιστάσεων, τὸν Σῶτήρα γὰρ ἔκυησας Χριστόν, ἀπειράνδρως καὶ ἄφραστως Μητροπάρθενε.

Ὠδὴ στ’. Τὴν δέησιν ἔκχεω

Δεσμοις μὲ  τῆς  ἁμαρτίας  ἔδησεν, ὃ ἐχθρὸς ὃ παλαμναϊος δολίως, καὶ ἐν εἵρκτη παναθλία κρατοῦμαι, ἢν τοῖς ἔμοϊς κατεσκεύασα πταίσμασι σπευσον οὒν πάτερ καὶ γενοϋ, λυτρωτής μου ταῖς θείαις πρεσβείας σου.

Ἀνῆλθες τῶν ἀρετῶν τὴ κλίμακι, πρὸς οὐράνιον Εὐθύμιε ὕψος, ἔνθα Χριστὸς τῷ στεφάνω τῆς νίκης, τὴν κεφαλήν σου ἐνδόξως κατέστεψεν ὅθεν στεφάνωσαν ἠμᾶς, ἀρετῶν τφ στεφὰνψ πρεσβείαις σου.

Δόξα

Ὁ τόκος σου εὐθυμίας πρόξενος, τοῖς γονεϋσι ἴου ἐγένετο πάτερ· ὅθεν λιταΐς σοὺ Εὐθύμιε θείαις, τῆς ἐν Χριστῷ εὐθυμίας μὲ πλήρωσον, ἴνα αὐτὸν δοξολογῶ, καὶ γεραίρω τὰ ξένα σου τρόπαια.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον

Τεκουσα τὸν τῆς εἰρήνης πρύτανιν, σοὶ προσφεὺ γῶ Μαριὰμ ἀνακράζων, τὸ τῶν πολέμων Θεονυμφε νέφος, τὰς τῶν ἀνθρώπων καρδίας ἔκαλυψεν, ὃ τῆς σῆς χάριτος φωτί, ἱκετεύω Παρθένε διαλυσον.

Διασωσαν  τοὺς  ὕμνητας Εὐθύμιε θεοφόρε,  ἀπὸ κινδύνων δεινῶν καὶ κακώσεων, ταΐς πρὸς τὸν Κτίστην πρεσ6είαις σου εὔπροσδεκτοις.

Ἄχραντε, ἢ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἒπ’ ἐσχάτων τῶν ἥμερων τεκοϋσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παρρησίαν.

Ὃ Ἱερεὺς μνημονεύει ὡς δεδήλωται. Μετὰ δὲ τὴν Ἐκφώνησιν, τὸ Κοντάκιον.

Ἦχος β’. Τοῖς τῶν αἱμάτων

Καταλιπῶν τὰ ἐν κοσμῶ ὡς πάνσοφος, ὑπερκόσμιων χαρίτων ἤξιωσαι, διὸ σὲ τρισμάκαρ Εὐθύμιε, ἀνευφημουμεν καὶ ποθῶ κραυγάζομεν, Ἴλεωσαι πάτερ τὸν Κύριον.

Καὶ εὐθὺς τό: Προκείμενον Ἦχος δ’.

Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὃ θάνατος τοῦ Ὅσιου αὐτοῦ.

Στίχ. Μακάριος ἄνηρ ὃ φοβούμενος τὸν Κύριον ἐν ταΐς Ῥντολαις αὐτοῦ θελήσει σφόδρα.

Ὃ Ἱερεύς:

Καὶ ὑπὲρ τοῦ καταξιωθῆναι ἠμᾶς τῆς ἀκροάσεως τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου, Κύριον τὸν Θεὸν ἠμῶν ἴκετευσωμεν.

Ὃ χορός:

Κύριε, ἐλέησον (τρεῖς φορές).

Ὃ Ἱερεύς:

Σοφία· ὀρθοί, ἄκουσωμέν του ἁγίου Εὐαγγελίου. Εἰρήνη πάσι.

Ὃ χορός:

Καὶ τῷ Πνεύματί σου.

Ὃ Ἱερεύς:

Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον Ἁγίου Εὐαγγελίου τὸ Ἀνάγνωσμα. Προσχωμεν.

Ὃ χορός:

Δόξα σοί, Κύριε, δόξα σοί.

Ὃ Ἱερεύς:

 (Κέφ. ἴα’, 27-30)

Εἶπεν ὃ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταις. Πάντα μοὶ παρεδόθη ὑπὸ τοῦ Πατρός μου· καὶ οὐδεὶς ἐπιγινώσκει τὸν Υἷον, εἰ μὴ ὃ Πατήρ· οὐδὲ τὸν Πατέρα τὶς ἐπιγινώσκει, εἰμὴ ὃ Υἱός, καὶ ὢ ἐὰν βούληται ὃ Υἱὸς ἀποκαλυψαι. Δευτε πρὸς μὲ πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κάγω ἀναπαύσω ὑμᾶς. Ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἒφ’ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἂπ’ ἔμου ὅτι πράος εἰμὶ καὶ ταπεινὸς τὴ καρδία καὶ εὔρησετε ἀνάπαυσιν ταΐς ψυχαΐς ὑμῶν. Ὃ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἔλαφρον ἐστίν.

Ὃ χορός:

Δόξα σοί, Κύριε, δόξα σοί.

Καὶ εἴτα: Ηχος β’.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἵω καὶ Ἅγιω Πνεύματι.

Ταῖς τού σου Ὅσιου πρεσδείαις, Ἐλέημον, ἐξάλειψαν τὰ πλήθη τῶν ἔμων ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν καὶ ἀεί… ὃ αὐτός.

Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσδείαις, Ἐλέημον, ἐξάλειψαν τὰ πλήθη τῶν ἔμων ἐγκλημάτων.

Στίχ. Ἐλέησον μὲ ὃ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἴκτιρμών σου ἐξάλειψαν τὸ ἀνόμημά μου.

Ἦχος πλ. β’.Ὅλην ἀποθεμένοι

Ὅλην ἀποθεμένος, τὴν κοσμικὴν πραγματείαν, ὡς ἔχεφρων Ὅσιε, τοῦ Χριστοῦ τοῖς ἴχνεσι, ἤκολου-θησας· καί, καλῶς ὤδευσας, τὴν εὐθείαν, τρῖβον, δὶ’ ἦλθες πρὸς τὴν ἄφθαρτον, πόλιν Εὐθύμιε, ἔνθα τῶν σῶν πόνων ἀπέλαβες, τὰ γέρα καὶ ἤριθμησαι τοῖς τῶν Ἀσωμάτων στρατεύμασι. Ὅθεν τους τελοῦντος, τὴν μνήμην σου τὴν παντιμον πιστῶς, ταΐς Ἵεραΐς σου δεήσεσι, τῷ Χριστῷ προσάγαγε.

Ὃ Ἱερεύς:

Σῶσον, ὃ Θεὸς τὸν λαόν σου, καὶ εὔλογησον τὴν κληρονομίαν σου· ἐπισκεψαι τὸν κόσμον σου ἐν ἔλεει καὶ οἶκτιρμοις· υψωοον κέρας Χριστιανῶν Ὀρθόδοξων, καὶ καταπεμψον ἒφ’ ἠμᾶς τὰ ἐλέη σου τὰ πλούσια· πρεσβείαις τῆς Πανάχραντου Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου καὶ ἀεὶ Παρθένου Μαρίας· δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροϋ’ προστασίαις τῶν τιμίων, ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων ἴκεσιαίς του τιμίου, ἐνδόξου Προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοϋ Ἰωάννου· τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων τῶν ἐν ἅγιοις Πατέρων ἠμῶν μεγάλων Ἱεραρχῶν καὶ οἰκουμενικῶν Διδασκάλων, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀθανασίου καὶ Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας· Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοϋντος, τῶν θαυματουργῶν τῶν ἁγίων ἐνδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροδλήτου, Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος καὶ Θεοδώορυ τοῦ Στρατηλάτοσ τῶν ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καὶ Ἐλευθερίου τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων τῶν Ὅσιων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἠμῶν (τοῦ Ἁγίου του Ναοῦ, ἒφ’ ὅσον δὲν ἔμνημονευθη ἐν τοῖς ἄνω)· τῶν ἁγίων καὶ Δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (τοῦ Ἁγίου της ἡμέρας, ἐὰν ἔορταζηται) καὶ πάντων σου τῶν Ἁγίων, Ῥκετευομεν σέ, μόνε πολυέλεε Κύριε, ἔπακουσον ἠμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων σου καὶ ἐλέησον ἠμᾶς.

Καὶ ἤμεις τό: Κύριε, ἐλέησον (12άκις)

Ὃ Ἱερεύς:

Ἔλεει καὶ οἴκτιρμοις, καὶ φιλανθρωπία τοῦ Μονογενοῦς σου Υἱοῦ, μεθ’ οὐ εὐλογητὸς εἰ, σὺν τῷ παναγίω καὶ ἄγαθω καὶ ζωοποιώ σοὺ Πνεύματι, νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Ὃ χορός: Ἀμήν.

Καὶ ἀποπληρουμεν τὰς λοιπὸς Ὤδάς του Κανόνος.

Ὠδὴ ζ’. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας

Ἀθυμίας μὲ πάτερ, περιέχει ἢ ζάλη, θεῖε Εὐθύμιε, ἢν θείαις σου πρεσθείαις, ἐκδίωξαν ἐν τάχει, ἂπ’ ἐμοῦ τοῦ οἴκετού σου τῆς εὐθυμίας γὰρ σύ, ἐπώνυμος ὑπάρχεις.

Ἁμαράντινον στέφος, τὴ σεπτὴ κορυφή σου, Χριστὸς ἐπέθηκε, 6ρα6εύσάς σοὺ τοὺς πόνους, οὖς δὶ’ αὐτὸν ἀνδρείως, ἐν ἀσκήσει ὑπήνεγκας. Αὐτὸν οὒν πάτερ ἀεί, ὑπὲρ ἠμῶν δυσώπει.

Δόξα.

Νοσημάτων ποικίλων, συμπτωμάτων παντοίων, καὶ πάσης θλίψεως, ἁπάλλαξον τοὺς πίστει, τιμώντας σὲ βαθεία καὶ βοώντας τῷ Κτίσαντι· ὃ τῶν Πατέρων ἠμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἰ.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον

Ἀειπάρθενε κόρη, γηγενῶν προστασία, ἢ ἄκαταισχυ ,ντός, ἐν βίου τὴ πορεία, κάμε τὸν σὸν οἴκετην ,ἱκετεύω  προστάτευσαν,  ἐξ ὁρατῶν τὲ ἐχθρῶν, καὶ ἀοράτων ἅμα.

Ὠδὴ ἡ‘. Τὸν βασιλέα τῶν Οὐρανῶν

Κατανοήσας, τῶν ἐν τῷ βίω πραγμάτων, τὸ ἐπὶ κηρὸν Εὐθύμιε θεοφρον, ἔοπευσας οὐναψαι, σαυτὸν Χριστῷ προθύμως.

Τἂς  ἄλγηδονας, τῆς  παναθλίας  ψυχῆς  μου, τὴ βοτάνη τῶν ἁγίων εὐχῶν σου, ἰασαι καὶ σῶσον, Εὐθύμιε τρισμάκαρ.

Δόξα.

Τὴ συντονία, τῶν ἐνάρετών σου τρόπων, εὔηρε στησας Εὐθύμιε τὸν Κτίστην, ὂν ὡς παρρησίαν, πλούτων ἀεὶ δυσώπει.

Καὶ νῦν, Θεοτοκίον

Ναός μου κόρη, τὴν χαλεπὴν σκοτομήνην, διασκὲ δασον τὴ σὴ  ἄγλα’Γά, ἢ  τὸ φῶς τοῦ κόσμου, τεκοῦσα ἀπειράνδρως.

Ὠδὴ θ’. Κυρίως Θεοτόκον

Τοὺς πίστει εὔφημοϋντας, σὲ ψαλμοϊς καὶ Ῥμνοις, τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας ἄξιωσον, ὃ τῆς ἐρήμου πολίτης, θεῖε Εὐθύμιε.

Ἰσχὺν Χριστὲ παρασχου, ἤμιν τοῖς παναθλίως, πολεμουμένοις κακία τοῦ δράκοντας, τοῦ Εὐθυμίου πρὲσβείαις, τού σου θεράποντος.

Νοσοῦντα μέ, κατ’ ἄμφω, Ὅσιε Κυρίου, τῆς θεραπείας ἄξιωσον δέομοι· σὺ ἰατρὸς γὰρ ὑπάρχεις, πάντων πανάριστος.

Δόξα.

Ὁ Ὅσιος Κυρίου, ὃ δεδοξασμένος, ἂς σοὶ αἰτήσεις προσήνεγκον πλήρωσαν, καὶ τῶν τῆς γὴς φθειρομένων, δεΐξον ἀνώτερον.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον

Ὑπερευλογημένη, Ἄχραντε Μαρία, ὂν ἀπειράνδρως ἔκυησας Κύριον ὑπὲρ ἠμῶν ἔκδυσωπει, οἴα φιλεύσπλαχνος

.

Καὶ εὐθύς, τό:

Ἄξιον ἐστὶν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἠμῶν.

Τὴν τιμιωτέραν τῶν χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἄδιαφθορως Θεὸν Λόγον τεκοϋσαν τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.

Καὶ θυμια ὃ Ἱερεὺς τὸ Θυσιαστήριον καὶ τὸν Λαόν, ἢ τὸν οἶκον ὅπου ψάλλεται ἢ Παράκλησις·καὶ ἠμεῖς ψάλλομεν τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια.

Χαίροις μοναζόντων ἢ καλλονή, ἀσκητῶν ἢ δόξα, καὶ Ὅσιων ἢ χαρμονή, χαίροις ἐκκλησίας, Χριστοῦ τὸ θεῖον κλέος, σὲ οὒν ἀνευφημοϋμεν, πάτερ Εὐθύμιε.

Χριστοῦ τῷ θελήματι νουνεχῶς, ὕπεικων θεοφρον, κόσμου ἔλιπες τὰ τερπνά, καὶ τὴν τεθλιμμένην, ἔβαδισας πορείαν, καρτερικῶς ἐν κόσμω, θεῖε Εὐθύμιε.

Ἐκ τῆς Ἀρμενίας ὥσπερ ἀστήρ, ἔξηστραψας πάτερ, καὶ ἄκτισι σῶν ἀρετῶν,  τῶν φαεινότατων, τὴν οἰκουμένην πάσαν, λαμπρῶς καταφωτίζεις, θεῖε Εὐθύμιε.

Δάκρυσι νηστείαις καὶ προσευχαΐς, Ὅσιε καθάρας, φιλοπόνως τὴν σὴν ψυχήν, οἶκος λαμπρὸς ὤφθης, Τριάδος τῆς Ἁγίας· διὸ σὲ ἀνυμνοΰμεν, πάτερ Εὐθύμιε.

Τῆς σαρκὸς τὸ βριθος ἄσκητικως, Ὅσιε λεπτύνας, ἀνεπτέρωσας σὴν ψυχήν,  πρὸς  τῆς ἀπάθειας, Εὐθύμιε τὸ ὕψος· διὸ θείων χαρίτων, ἔδειχθης τέμενος.

Σ αὐτὸν καθοπλίσας τὴ τοῦ Σταυροϋ, σοφὲ παντευχία, ὡς ἔχεφρων καὶ νουνεχής, φοβερὸς ἔφανης, ἔχθροϊς τοῖς ἄορατοις, Εὐθύμιε θεοφρον, οὖς καὶ ἔτροπωσας.

Εὐθύμιε κλέος τῶν ἀσκητῶν, καὶ Ἀνδρέα πάτερ, ὃ τῆς Κρήτης θεῖος ποιμήν, σὺν τῷ Ἰωάννη, τῷ Βαπτιστὴ ἀπαύστως, Χριστὸν ὑπὲρ τοῦ κόσμου, καθικετεύετε.

Τὸ Μεγαλυνάριον τοῦ Ἅγιού του Ναοῦ.

Εἴτα:

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἳ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἢ Δωδεκάς, οἳ Ἅγιοι Πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἷς τὸ σωθῆναι ἠμᾶς.

Ὃ Ἀναγνώστης:

Ἀμήν. Ἅγιος ὃ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἠμᾶς (τρίς).

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἵω καὶ ἅγιω Πνεύματι. Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἷς τους αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε, ἴλασθητι ταῖς ἅμαρτιαις ἠμῶν. Δέσποτα συγχώρησαν τὰς ἀνομίας ἤμιν. Ἅγιε, ἐπισκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἵω καὶ ἅγιω Πνεύματι. Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἷς τους αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πάτερ ἠμῶν ὃ ἐν τοῖς οὖρανοις, ἅγιασθητω τὸ ὄνομά σου. Ἔλθετω ἢ Βασιλεία σου. Γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὔρανω καὶ ἐπὶ τῆς γής. Τὸν ἄρτον ἠμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἤμιν σήμερον, καὶ ἅφες ἤμιν τὰ ὄφειληματα ἠμῶν, ὡς καὶ ἠμεῖς ἄφιεμεν τοῖς ὄφειλεταις ἠμῶν. Καὶ μὴ εἴσενεγκης ἠμᾶς εἷς πειρασμόν, ἀλλὰ ρϋσαι ἠμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ὃ Ἱερεύς:

Ὅτι σου ἐστὶν ἢ Βασιλεία καὶ ἢ δύναμις καὶ ἢ δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Οἱ ψάλται τὸ Ἀπολυτίκιον.

Ἦχος γ’. Θείας πίστεως

Θεία χάριτι ἤγλαισμενος, θεῖον ἤνυσας ἐν κοσμῶ βίον, τῶν μοναζόντων τὸ κλέος Εὐθύμιε· τῆς κοσμικῆς ἔκφυγων γὰρ συγχύσεως, ἄσκητικως τὸν ἔχθρον κατεπάλαισας· Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἤμιν τὸ μέγα ἔλεος.

Ὃ Ἱερεύς:

Ἐλέησον ἠμᾶς ὃ Θεός…

Ἔτι δεόμεθα, ὑπὲρ τῶν εὐσεβῶν…

Ἔτι δεόμεθα, ὑπὲρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου…

Ἔτι δεόμεθα,  ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης… (καὶ μνημονεύει πάλιν, ὑπὲρ ὧν ἢ Παράκλησις γίνεται).

Ἔτι  δεόμεθα,  ὑπὲρ  τοῦ  διαφυλαχθῆναι τὴν ἅγιαν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν πόλιν (ἢ χωρᾶν ἢ νῆσον) ταύτην, καὶ πάσαν πόλιν καὶ χωρᾶν ἀπὸ ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ,   σεισμοῦ,   καταποντισμοϋ,   πυρός,   μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καὶ αἰφνίδιου θανάτου· ὑπὲρ τοῦ Ῥλεων, εὐμενῆ καὶ εὔδιαλλακτον γενέσθαι τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλάνθρωπον Θεὸν ἠμῶν, τοῦ ἀποστρέψαι καὶ διασκεδᾶσαι πάσαν ὄργην καὶ νόσον, τὴν καθ’ ἠμῶν κινουμένην καὶ ρύσασθαι ἠμᾶς ἐκ τῆς ἐπικείμενης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς, καὶ ελεησαι ἠμᾶς.

Ἔτι δεόμεθα, ὑπὲρ τοῦ εἴσακοϋσαι Κύριον τὸν Θεὸν φωνῆς τῆς δεήσεως ἠμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, καὶ ελεησαι ἠμᾶς.

Ἔπακουσον ἠμῶν, ὃ Θεός, ὃ Σωτὴρ ἠμῶν, ἢ ἔλπις πάντων τῶν περάτων τῆς γὴς καὶ τῶν ἐν θαλασσὴ μακρὰν καὶ ἴλεως, ἴλεως γενου ἤμιν, Δέσποτα, ἐπὶ ταΐς ἅμαρτιαις ἠμῶν, καὶ ἐλέησον ἠμᾶς. Ἐλεήμων γὰρ καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἵω καὶ τῷ ἅγιω Πνεύματι, νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ὃ Ἱερεὺς ποιεῖ μικρᾶν Ἀπόλυσιν:

Δόξα σοὶ Χριστὲ ὃ Θεός, ἢ ἔλπις ἠμῶν, δόξα σοί. Χριστὸς ὃ ἀληθινὸς Θεὸς ἠμῶν, ταΐς πρεσθείαις τῆς πανάχραντου καὶ παναμώμου ἁγίας Αὐτοῦ Μητρός· τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων (τοῦ ἁγίου του Ναοῦ)· τῶν ἁγίων καὶ Δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (τοῦ ἁγίου της ἡμέρας, οὐ τὴν μνήμην ἐπιτελουμεν) καὶ πάντων τῶν Ἁγίων, Ῥλεησαι καὶ σῶσαι ἠμᾶς, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος.

Τῶν Χριστιανῶν ἄσπαζομενων τὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου ψάλλονται τὰ ἑπόμενα τροπάρια.

Ἦχος β’. Ὄτε ἐκ τοῦ ξύλου

Κόσμου   τὰ  ἠδέα  καὶ  τερπνά,  ἔλιπες  Χριστὸν ἄγαπησας, τελειότατα) νοϊ’, χαίρων δὲ κατωκησας, ἐν τὴ ἔρημω σοφέ, ἔνθα θείοις παλαίσμασι, καὶ πόνοις ἄτρυτοις, ἀνδρικῶς ἔνικησας, τὸν πολυμήχανον. Ὅθεν της αὐτοῦ κακουργίας, λύτρωσαι ἠμᾶς ταΐς εὔχαΐς σου, Ὅσιε Εὐθύμιε μακάριε.

Ἦχος πλ. δ’.

Δέσποινα προσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ  λύτρωσαι  ἠμᾶς,  ἀπὸ  πάσης  ἀνάγκης  καὶ θλίψεως.

Ἦχος β’.

Τὴν πάσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοϋ, φύλαξαν μὲ ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

Ὃ Ἱερεύς:

Δὶ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἠμῶν, Κύριε Ἴησου Χριστὲ ὃ Θεὸς ἠμῶν, ἐλέησον καὶ σῶσον ἠμᾶς.

Ὃ χορός: Ἀμήν.

 

Στίχοι Ίκετικοί:

Πρόσδεξαι Ευθύμιε τάς Ικεσίας

ας Κωνσταντίνος σοι υφανεν πίστει.