Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἐν τῆ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῆ δικαιοσύνη σοῦ καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον σου ἀπ’ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί  σοί ἤλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μοῦ ἐξελοῦ μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. Δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μοῦ τό πνεῦμα σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τῆ δικαιοσύνη σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος σου εἰμι.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος ἀ’. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β’. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν με, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὑτούς.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἴτα τά παρόντα Τροπάρια.

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ σταυρῷ.
Ὤς Ιεράρχης τοῦ Χριστοῦ θεοφόρος, καἰ εὐσπλαχνίας ἀνεξάντλητον ρείθρον, καἰ αὐτουργός θαυμάτων Μῦρων ‘Όσιε, πᾶσης ἠμᾶς λῦτρωσε, συμφοράς καἰ ανάγκης, οία συμπαθέστατος, τῆ θερμή σοῦ πρεσβεία, τοῦς τῶ σεπτῶ σου
σπεῦδοντας ναό, και ἐξαιτούντας τὴν χάριν σοῦ ‘Άγιε.

Δόξα. Το αυτό. Καἰ νῦν Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε, τάς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι˙ εἰ μὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τὶς ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων Τὶς δὲ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ Σοῦ˙ Σούς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ν΄ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα  συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Καἰ ο κανῶν οῦ ἠ ακροστιχίς
Σῶζε ῶ Μύρων τοῦς σἐ τιμώντας. Γερασίμου.

ᾨδὴ α Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Συνῶν τῶν ‘Αγγέλων ταῖς στρατιαίς, ἄπαύστως δυσώπει, Πᾶτερ Μῦρων θαυματουργέ, Πᾶσης ἤμάς ρῦεσθαι ανάγκης, τοῦς τη σεπτή σοῦ πρεσβεῖα προστρέχοντας.

Ὤς ἔχων ἀκένωτον θὴσαυρόν, Πᾶτερ εὐσπλαχνίας, εὐσπλαγχνίσθητι εφ΄ ἤμίν, καἰ δέξαι ημῶν τᾶς ἴκεσίας, καἰ τᾶς αιτήσεις ημῶν Μῦρων πλήρωσον.

Ζωήν εἴρηναίαν καἰ εὔσταθή, καἰ ἀπηλλαγμένην, πᾶσης βλάβης και σὐμφοράς, ἤμάς καταξίωσον ανῦειν, τοῦς σε προστάτην θερμὄν Πᾶτερ ἔχοντας.

Θεοτοκίον
‘Εκ σου ἄνατέταλκεν ἐν σαρκί, δι΄ ἔλεος μέγα, καταυγᾶζων πάσαν την γῆν, ο ‘Ήλιος τὴς δικαιοσύνης, οῦ ταῖς ακτἴσι καμέ Κόρη λάμπρυνον.

ᾨδὴ γ’. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ὢς ὤκτείρησας πᾶλαι, ῶς συμπαθής ‘Όσιε, τοῦς χειρί δολία τὸν σίτον, τὸν σὀν ἀρπάζοντας, οῦτως οικτείρησον, και πᾶσης ρῦου ανάγκης, Μῦρων τοῦς προστρέχοντας, τἠ προστασία σοῦ.

Μῦρον πᾶντοτε βλύζει, ῶς αληθῶς αῦλον, της παρά Θεού σοι δοθείσης, πλοῦσιας χἄριτος, ἠ σἠ ἄγία εικῶν, και τῶν παθῶν το δυσῶδες, διαλύει ‘Άγιε, ἐκ τῶν τιμῶντων σε.

‘Υπέρ πάντων δυσῶπει, τον ἄγαθόν Κύριον, Μῦρων τῶν πιστῶν προσιόντων, τω θείω τάφω σου, ῶς αν ρὔσθείημεν, επιφορῶν πολὔτρόπων, και πᾶσης κακῶσεως τη ἄντιλήψει σου.

Θεοτόκιον.
‘Ρώμιν δἴδου και χᾶριν, κατά παθῶν ‘Άχραντε, τοῖς ειλικρινώς ἄνυμνούσι, τα μεγαλεία σοῦ, και πάσαν σύντριψον, την καθ΄ἤμῶν κινοὔμένην, τοῦ Βελίαρ δῦναμιν, κἄθικετεύομεν.

Διάσωσον Θαὔματουργέ ‘Ιεράρχα Μῦρων Θεόφρον, πᾶσης βλᾶβης καἰ χαλεπῶν περιστάσεων τοῦς ἐξαιτούντας τῆν Θεἴαν σοῦ πρὀστασίαν.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα
Ἦχος β’. Πρεσβεία θερμή.
Προστᾶτης ἠμῶν και μέγα καταφῦγιον, καἰ πρέσβυς θερμός, πρὀς τον Σωτήρα Κῦριον, συ εἰ Μῦρων μακᾶριε διἀ τοῦτο πἴστει βοῶμεν σοἴ μη διαλείπεις ἄεἰ δυσωπείν, διδόναι ἠμίν πταισμάτων άφεσιν.

ᾨδὴ δ’. Εἰσακήκοα, Κύριε.
Ὢς θερμόν ἀντιλήπτορα, και πρὄς τον Θεὄν μεσίτην σε έχοντες, Πᾶτερ Μῦρων ιἐρώτατε, τη σεπτή σου σκέπη πίστει σπεῦδομεν.

Νοσημάτων καἰ θλίψεων, καἰ πολυειδών ἔν βίω στενώσεων, Πᾶτερ Μῦρων ἄπολύτρωσαι, τοῦς τῶ σῶ ναῶ πιστῶς προστρέχοντας.

Τἠ πολλή σὐμπαθεία σου, συμπαθώς επίνευσον ταῖς δεήσεσι, Πᾶτερ Μῦρων σὐμπαθέστατε, ταῶν ειλικρινῶς υμνολογοῦντων σε.

Θεοτόκιον.
Ο Θεὄς ἐκ σοῦ τίκτεται, και δι΄ εὐσπλαχνίας σῶζει τον άνθρωπον ὄν ικέτευε δεόμεθα, σῶσαι Θεοτόκε του ὔμνούντας σε.

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
‘Ύψιστον Θεόν τον λαμπρῶς σε θαυμαστῶσαντα, Πᾶτερ Μῦρων καθικέτευε ἄεί, ταῶν πταισμᾶτων ἠμίν δοῦναι την συγχῶρησιν.

Σκἔπη ασφαλῆς, τη τιμῶση σε πἀτρίδι σοῦ, ἔσο Μῦρων Χορηγῶν αυτή ἄεί, της θερμής σου πρὀστασίας τα δωρήματα.

Σώματος δεινάς, ἄσθενείας Πᾶτερ ίασαι, και ψυχῶν την ἄθυμίαν την πικράν, αφ΄ ἠμών τη σἠ πρεσβεία διασκέδασον.

Θεοτοκίον.
Έχεις οἰκτηρμούς, ἄμετρήτους Μητροπάρθενε, οία Μἤτηρ του οικτίρμονος Θεοῦ όθεν οἴκτηρον καμέ τον ἀπολλύμενον.

ᾨδὴ στ΄. Τἠν δέησιν ἐκχεῶ.
Το ρείθρον, τοῦ ποταμοῦ παραδόξως, αναστείλας ακωλῦτως διήλθες, θαυματουργέ αξιάγαστε Μῦρων ὄθεν ημάς ἄποντίστως διέρχεσθαι, κυβέρνησον ῶς συμπαθῆς, πὀλυφρόντιδος βίου την θάλασσαν.

‘Ισχύι, των πρεσβειών σοῦ παμμᾶκαρ, ἔνεκρώθει ο ολέθριον δρᾶκων, ο απειλῶν συμφοράν τη σἠ ποίμνη αλλά και νῦν τη δοθείση σοἴ χάριτι, τον ἐφορμώντα καθ΄ ἠμών, απονέκρωσον βῦθιον δρᾶκοντα.

Μεγίστων, ῶς αὐτουργός θαυμασίων, τη σἠν χάριν την σωτήριον δίδου, τοῖς ευλαβώς τῶ ἄγιῶ ναῶ σου, και τω σῶ τᾶφω προστρέχουσιν ‘Άγιε, καἰ νοσημάτων καἰ παθῶν, αβλαβείς ἠμᾶς Μῦρων διάσωζε.

Θεοτοκίον.
Ὢς Μῆτηρ, του ελεήμονος Λὄγου, Πἀντευλόγητε Παρθἔνε Μαρία πρὀς σωτηρίας κυβέρνησον τρῖβους, τοῦς ἔν οδοίς ἀμαρτίας ὐπάρχοντας, και δίδου ᾶπασιν ἠμίν, αφορμᾶς αληθοῦς μεταγνῶσεως.

Διᾶσωσον, θαυματουργέ ‘Ιεράρχα Μῦρων θεόφρον, πάσης βλάβης και χαλεπῶν περιστᾶσεων, τοῦς εξαιτοῦντας την θείαν σοῦ πρὀστασίαν.

Ἄχραντε ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ᾿ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παρρησίαν.

Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β’. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Τη πρὀς Θεόν ‘Ιεράρχα πρεσβεία σοῦ, την σἠν πατρίδα απαῦστως διᾶσωζε, καἰ πᾶσι πιστοίς δίδου πᾶντοτε, πᾶσης ανᾶγκης και θλίψεως λῦτρωσιν, ῶ Μῦρων Κρητῶν εγκαλλῶπισμα.

Προκείμενον.
Οἱ ἱερεῖς σου Κύριε ἐνδύσονται δικαιοσύνην καὶ οἱ ὅσιοί σου ἀγαλλιάσονται.
Μακάριος ἀνὴρ ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον.
Στιχ. Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ο θάνατος του Ὄσίου αυτόῦ.

Εὐαγγέλιον. Ἔκ τοῦ κατά ‘Ιωάννην. (ι΄9-16).
Εἶπεν ὁ Κύριος• Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα δι’ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει. Ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται εἰ μὴ ἵνα κλέψῃ καὶ θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ• ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσιν. Ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων. Ὁ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. Ὁ δἑ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων. Ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν, καθὼς γινώσκει με ὁ πατὴρ κἀγὼ γινώσκω τὸν πατέρα, καὶ τὴν ψυχήν μου τίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων. Καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης• κἀκεῖνά με δεῖ ἀγαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι, καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν.

Δόξα.
Ταῖς τοῦ ‘Ιεράρχου πρεσβείαις, Ελεῆμον, ἐξάλειψον τἀ πλήθη τῶν εμῶν ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν.
Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεῆμον, ἐξάλειψον ταἀ πλήθη τῶν εμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχ. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με….
Και το προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β’. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Χᾶρις πλοὐσιόδωρος, παρά Θεού σοί ἐδόθη, Μῦρων Παμμακᾶριστε, τοῦ τελείν θαυμάσια, τοῖς προστρἔχουσι διὀ νῦν ‘Άγιε, ῶς Χριστοῦ θερᾶπων, καἰ προστάτης ἠμών μέγιστος, πᾶσης κακῶσεως, καἰ ἐπηρειῶν τοῦ αλάστορος, καἰ πᾶσης ρῦου θλίψεως, και ἀσθενημάτων ἐκάστοτε, τοῦς τη σἠ πρεσβεία, προσπίπτοντας θεόφρον εὐλαβώς, καἰ τῶν πταισμᾶτων συγχώρησιν, αίτει ἠμίν πάντοτε.

Σῶσον ὀ Θεός ταὀν λαόν σοῦ…

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Νᾶμα άυλον θείον, ἐκ πηγῶν σωτηρίου ταῖς ἰκεσίαις σοῦ, ἐπόμβισον και σβέσον, παθῶν ἠμῶν την φλόγα, και κίνδυνων τον καῦσωνα, Μῦρων θεράπων Χριστοῦ, ἠμῶν ὀ ἀντιλήπτωρ.

Τον ναόν σοῦ τὀν θείον, νοητόν ῶς λιμένα, Πᾶτερ κατέχοντες, προστρέχομεν ἔν τούτω, ἔν ζάλαις ταῖς του βίου, και ταχέως λυτρούμεθα, τρικυμιῶν χαλεπῶν, τη σἠ πρεσβεία Μῦρων.

Ασθενοῦσιν τἠν ρώσιν, και τοῖς πᾶσχουσι Πᾶτερ, ταχείαν ίασιν, και τοῖς υπό πνευμάτων, δεινῶν συνεχόμενους, την εκλύτρωσιν βράβευσον, ῶς του Θεοῦ μιμητής θαὐματοφόρε Μύρων.

Θεοτοκίον.
Σαρκωθείς ἄπορρήτως, ἔξ αγνῶν σοῦ αιμάτων, ὀ ‘Υπερούσιος, εθέωσε την φῦσιν, ἠμῶν δι΄ εὐσπλαχνίαν, Θεοτόκε Πανῦμνητε ὄν εκδυςῶπει ἀεί, τυχείν με σὠτηρίας.

ᾨδὴ ζ΄. Τὀν Βασιλέα.
Γαλήνη δίδου, και ευπραγίαν ἐν βίω, Μῦρων ‘Άγιε τοῖς πιστοῖ προσιούσι, τῶ σεπτῶ σου τάφω, καἰ σε ὐμνολογούσιν.

Έχει σε Πᾶτερ, καταφυγῆ ἐν ἀνάγκαις, ἠ τιμῶσα σε πατρίς σου ‘Ιεράρχα όθεν καἰ προστρέχει τῶ θείω σου τεμένει.

Ράβδω ἀγία, τἠς προστασίας σοῦ Πᾶτερ, και νῦν ίθυνον ῶς πᾶλαι εἴς λειμῶνας, θείων ἐνταλμάτων, τἠν λογικήν σοῦ
ποῖμνην.

Θεοτοκίον.
Ἀγιωτέρα, τῶν ουρανίων ‘Αγγέλων ‘Αειπάρθενε ‘Αγνῆ Θεοκυῆτορ, ἐναγούς κακίας, απάλλαξον τον νοῦν μου.

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Στεφάνω ἀφθαρσίας, Πᾶτερ διαπρέπων, πᾶσης φθορᾶς και Παθῶν απολῦτρωσαι, τους τῶ ἀγιώ σου τᾶφω, Μῦρων
πρὀσπίπτοντας.

‘Ισχύν ἠμίν παρᾶσχου, κατᾶ του Βελίαρ, και δυσπραγίας ἀπάσης και θλίψεως, ἀτρώτους φῦλαττε Πᾶτερ, ἠμᾶς δεόμεθα.

Μυρίπνοον ῶς ρόδον, ἠμίν φἐρονύμως, εὐωδιάζει την χάριν του
Πνεύματος, ἠ σἠ εικῶν καἰ ὀ τᾶφος σου Μῦρων ‘Όσιε.

Ο μέγας ἀντιλήπτωρ, ἠμών Πᾶτερ Μῦρων, ᾶνωθεν σκέπε ἀεί το σον ποίμνιον, καἰ πᾶσι δίδου τἠν χᾶριν τἠς προστασίας σου.

Θεοτοκίον.
Υμνώ ευσήμω γλῶσση, τἠ περί εμέ σου ἔν πᾶση ώρα Παρθένε αντίληψιν ὄτι ἀεί βοηθείς μἐ, καἰ διασῶζεις μἐ.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν˙ τὴν ὄντως Θεοτόκον Σὲ μεγαλύνομεν.

Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαῖροις ὀ τἠς Κρήτης θείος πυρσός, Μῦρων θεοφόρε, Ποιμενᾶρχης τε ὀ κλεινός χαῖροις των θαυμάτων, ακένωτος χειμάρρους, ὀ πᾶσιν αναβλῦζων, χᾶριν και ἔλεος.

Βίον τον ενάρετον ἔκ παιδός, Πᾶτερ ἀγαπήσας, σκεύος ῶφθης των αρετῶν, και ιεροσῦνης, χρισθείς τῶ θεῖω μῦρω, ‘Αρχιερεύς εδείχθης, Χριστοῦ θεόληπτος.

Χᾶριν ουρανόθεν παρᾶ Θεοῦ, πλουσίαν ἐδέξω, ῶσπερ πρᾶος και ταπεινός ὄθεν εδοξάσθεις, ἐν θαῦμασι ποικίλοις, ῶ Μῦρων Ιεράρχα, ἀξιοθαύμαστε.

Χαῖροις τοῦ ελέους ὀ θησαυρός, και της σὐμπαθείας, ρείθρον θείον και δαψιλές χαῖροις θεῖε Μῦρων, Κρητῶν το μέγα κλέος, και πᾶσης ‘Εκκλησίας, το ἀγαλλίαμα.

Τοῦς τω σῶ ἀγίω Πᾶτερ ναῶ, πιστῶς προσιόντας, πᾶσης λῦτρωσαι ἀπειλής, και ἐπερχόμενων, κινδῦνων τε και πὄνων, ἀτρώτους διατῆρει, Μῦρων μακάριε.

Ὢσπερ ἐλεῆμων και συμπαθῆς, εῦμενως προσδέχου, τας δεῆσεις ἠμῶν ἀεί, Μῦρων ‘Ιεράρχα, και πλῆρου τας αιτῆσεις, των επικαλουμένων, την σἠν βοῆθειαν.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τῷ σωθῆναι ἡμᾶς.

Τό Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεός ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καὶ τὸ ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων, Σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν το ἑξῆς

Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Μῦρων ‘Ιερᾶρχα θαὐμαστέ, μῦστα του Χριστοῦ θεοφόρε, θαυμάτων θεἴα πηγἤ, νόσων και κακῶσεων, και χαλεπῶν οδυνῶν, πειρασμῶν και στενῶσεων, καἰ ἐκ πᾶσης ᾶλλης βλᾶβης ρύου πᾶντοτε, ἠμάς δεόμεθα, θείες πρὀς Θεόν σου πρεσβείες, τοῦς ἔν ἀδιστάκτω καρδία, τη σεπτή σοῦ σκέπη
καταφεῦγοντας.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.

Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἠμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς.
Ἀμήν.

Δίστιχον.
Μῦρισον Μῦρων ὀσμαίς τῶν σῶν χαρίτων
Γεράσιμον σπεῦδοντα τἠ ἀρωγή σοῦ.